"...Алты жүздей жауынгерден тұратын батальон Москваның ту сыртындағы Волоколамск қаласының тас жолымен таң атпай сап түзеп жүріп келеді... Амал қанша, қайтерсіз енді, біз шегініп келеміз". Міне, осылай ащы жеңіліс, сұсты суреттен басталатын роман соңында жау қолындағы қалаларды бірінен соң бірін фашистерден азат етіп, қатардағы жауынгер Әкімгерейді орден-медальмен марапаттап жатқан комдив Момышұлын көреміз... Аты аңызға айналған гвардия полковнигінің қолбасшылық даңқы алғаш рет, міне, осы Москва үшін шайқаста шыққан.